Nieuws:

17.12.2024

Speech van een Veteraan bij de Joe Mann herdenking 2024

Tijdens de afgelopen Joe Mann herdenking was er een speech door een veteraan, deze werd verzorgd door onze eigen Pieter van Heeswijck.
Het was een indrukwekkende speech die velen aan het denken zette en menig aanwezige hield het ook niet droog.
Op veler verzoek onderstaand de uitgeschreven tekst, het staat u vrij een reactie te plaatsen.

Dames en heren, ladies and gentlemen

For our American friends, please allow me to continue my speech in my native language, you have received the translation in hard copy

Vandaag staan we stil bij een verhaal dat ons diep zou moeten raken. Een verhaal dat niet zomaar gaat over de geschiedenis, maar over moed, opoffering, en de immense kracht van bereidheid.

We keren terug naar 1941, een jaar waarin de wereld in brand stond. De Verenigde Staten verklaarden de oorlog aan Japan, Duitsland en Italië, na de wrede aanval op Pearl Harbor. En op dat moment stond een generatie jonge Amerikanen op. Honderdduizenden lieten hun veilige leven achter om naar verre, onbekende oorden te gaan. Niet omdat het hen werd opgedragen, maar omdat ze geloofden in iets groters. Ze geloofden dat hun opoffering de wereld zou veranderen.

Wat dreef hen, deze jonge mannen, om alles wat ze kenden op te geven? Sommigen vochten voor wereldvrede, anderen om het fascisme te verslaan. Misschien was het voor enkelen de zoektocht naar avontuur, naar betekenis in een chaotische wereld. Maar wat hen allen verbond, was hun bereidheid. De bereidheid om te vechten voor een zaak groter dan zijzelf, zelfs als dat betekende dat ze hun leven zouden verliezen.

Eén van die mannen was Joe Eugene Mann. Joe was een vrijwilliger, net als zovelen. Maar hij viel op, door zijn doorzettingsvermogen, zijn vaardigheden en zijn onvermoeibare inzet. Joe werd voorste verkenner, een gevaarlijke positie waarin vertrouwen alles betekent. Op 17 september 1944, stapte hij in een vliegtuig, sprong boven Son, de onzekerheid tegemoet. Zijn opdracht was duidelijk: de brug bij Best moest veroverd worden. Hij vocht, werd gewond, maar hij gaf niet op. En toen, op een noodlottig moment, werd een Duitse handgranaat in hun schuilplaats gegooid. Zonder te aarzelen wierp Joe zich op de granaat, een daad van ultieme opoffering. Hij redde zijn kameraden, maar gaf zijn leven. Joe Mann ontving postuum de Medal of Honour, de hoogste onderscheiding die een Amerikaanse soldaat kan ontvangen. Maar wat hij ons werkelijk naliet, is niet alleen die medaille. Hij liet ons een blijvende les na: dat bereidheid de basis is van echte heldenmoed. Bereidheid om te vechten voor de goede zaak. Bereidheid om, als het moment daar is, het hoogste offer te brengen.

Vandaag, hier en nu, moeten wij nadenken over diezelfde bereidheid. Wij, de inwoners van Best, leven in vrijheid dankzij mannen zoals Joe Mann en de vele anderen die tijdens Operatie Market Garden hun leven riskeerden. De vrijheid en veiligheid die we nu kennen, is niet vanzelfsprekend. Het is gebouwd op de offers van hen die voor ons kwamen. Maar zijn wij ons daar nog wel bewust van?

Als veteraan vraag ik mezelf vaak af: hebben wij nog diezelfde bereidheid? Staan we nog steeds klaar om iets op te offeren voor het grotere goed, zoals Joe en zijn kameraden dat deden? Iedere keer als ik terugkeerde uit een missiegebied, voelde ik het contrast: de rijkdom waarin we hier leven, de luxe, de vrijheid. En toch vraag ik me af: zijn wij nog bereid om dat te verdedigen?

Kijk naar de wereld van vandaag. We zien oorlogen in Gaza, in Oekraïne. Plots realiseren we ons hoe fragiel vrijheid kan zijn. Jarenlang hebben we bezuinigd op onze defensie, en nu, terwijl de dreiging opnieuw voor onze deur staat, vragen we ons af of we wel genoeg hebben gedaan. Is het op tijd? Want als we kijken naar de geschiedenis, zien we hoe snel de wereld kan veranderen. Hoe snel conflicten escaleren, en hoe snel we vergeten wat we hebben geleerd.

En zo blijft de vraag knagen: hebben wij nog dezelfde bereidheid als Joe Mann? Zijn wij bereid, als het moment komt, om net als hij op te staan en offers te brengen?

Joe Mann en zijn kameraden waren helden, zonder twijfel. Maar wat betekent heldendom vandaag? Wat betekent bereidheid in een tijd waarin we zoveel hebben, maar steeds minder bereid lijken te zijn om er iets voor op te geven?

Dames en heren, ik vraag u: hoe bereid bent u?

De vrijheid die we nu genieten, is niet gratis. Ze is betaald met het bloed en de offers van hen die ons voorgingen. Maar de toekomst van die vrijheid, die rust op onze schouders. Het is onze verantwoordelijkheid, vandaag en morgen, om ervoor te zorgen dat die vrijheid behouden blijft. Laten we daarom stilstaan bij deze vraag: wat zouden wij doen als het erop aankomt?

Wat zou jij doen?

Dank u wel.

Pieter van Heeswijck.