Nieuws:

22.09.2025

Verhaal van een Veteraan (Joe Mann Herdenking 2025) door Bas van Hoof

Onderstaande kunt u het indrukwekkende verhaal van een Veteraan lezen, wat is voorgedragen tijdens de Joe Mann Herdenking van Zondag 21 september 2025.
Het is een verhaal van Bas van Hoof, tevens voorzitter van onze Stichting. Het is een verhaal over kameraadschap.

Kameraadschap

Voor u staat een veteraan. En nee, dat betekent niet automatisch een oude man met een kromme rug en
een wandelstok. Nederland kent inmiddels tienduizenden jonge mannen en vrouwen die namens ons
land zijn uitgezonden naar missies in het buitenland. Veteranen zijn jong én oud, vrouw én man.

Hoe herkent u ze? Soms aan hun veteranenspeld. Soms aan hun tenue, versierd met onderscheidingen.
Maar onderling herkennen ze elkaar zonder woorden. Er is iets onzichtbaars dat hen verbindt. Iets dat
hen onderscheidt van elke andere beroepsgroep. Die onzichtbare kracht heet: kameraadschap.

Is dat niet gewoon vriendschap of broederschap?

Dat hoor ik u denken. Maar nee. Vriendschap, broederschap en kameraadschap zijn geen synoniemen.
Ze lijken op elkaar, maar verschillen wezenlijk in hoe ze ontstaan, wat ze betekenen en hoe ze zich
ontwikkelen.

Vriendschap

Vriendschap is een keuze. Je kiest je vrienden. Het ontstaat uit vertrouwen, uit gedeelde interesses, uit
sympathie. Vriendschap is vrijwillig en wederzijds. Je kunt geen vriend zijn van iemand die dat niet wil. En
vriendschap vraagt onderhoud: contact, aandacht, betrokkenheid. Als dat wegvalt, kan vriendschap
verwateren. En als het vertrouwen wordt geschaad, kan vriendschap zelfs eindigen.

Vriendschap is dus kwetsbaar. Maar ook waardevol, omdat het uit vrije wil ontstaat.

Broederschap

Broederschap kent twee vormen. De eerste is letterlijk: je bent familie. Je hebt dezelfde ouders. Daar kies
je niet voor. Je wordt erin geboren. Soms is er een sterke band, soms niet. Broederschap is dus niet per
definitie een vertrouwelijke relatie.

De tweede vorm is symbolisch: je sluit je aan bij een groep, een orde, een gemeenschap. Denk aan een
kloosterorde, een studentenvereniging, een genootschap. Je kiest ervoor om lid te worden, maar de band
die daaruit ontstaat is niet altijd persoonlijk. Je kunt lid zijn zonder diepe verbondenheid. En je kunt je
lidmaatschap ook weer opzeggen.

Broederschap is dus óf gegeven, óf gekozen. Maar het is niet altijd een band van emotionele diepgang.

Kameraadschap
En dan is er kameraadschap. Dat ontstaat niet uit keuze. Het ontstaat uit omstandigheden. Vaak uit
moeilijke, gevaarlijke, onzekere situaties. Je komt terecht in een omgeving waar je niemand kent. Je weet
niet wat je te wachten staat. Je bent afhankelijk van elkaar. Je zoekt steun bij mensen die je nog nooit
eerder hebt gezien. En als je die steun krijgt – of geeft – ontstaat er iets bijzonders.

Kameraadschap wordt gesmeed onder druk. In het veld. In de missie. In de nachtelijke wacht. In het
delen van angst, hoop, verantwoordelijkheid. Het is geen vriendschap, want het vraagt geen onderhoud.
Het is geen broederschap, want het is niet geboren of gekozen. Het is een band die ontstaat door samen
te staan in het onbekende. Door elkaar te dragen, letterlijk en figuurlijk.

Kameraadschap is onverwoestbaar. Het verwatert niet. Het eindigt niet. Het blijft bestaan – zelfs als je
elkaar jaren niet ziet. Zelfs als je elkaar nooit meer spreekt. Zelfs als één van jullie er niet meer is.

Het ultieme offer

Joe Mann, een jonge Amerikaanse soldaat, liet ons zien wat kameraadschap werkelijk betekent. Tijdens
de operatie Market Garden wierp hij zich, hier aan het kanaal en waar nu zo’n beetje de ingang van de
Decatlon is, op een granaat om zijn kameraden te redden. Hij gaf zijn leven – niet uit plicht, niet uit
strategie, maar uit pure verbondenheid. Uit kameraadschap.

Dat is het hoogste wat een mens kan geven. En daarom blijft Joe Mann, ook al is hij er niet meer, voor
altijd verbonden met onze veteranengemeenschap. Zijn daad leeft voort in die onzichtbare band die ons
bindt. Een band die sterker is dan tijd, afstand of zelfs de dood.